Passài ’u megghju tempu a scial’e risi,
a spassi cu l’amìci e serenàti,
cantàndu pe’ i vinèh?j do’ pajìsi,
stambòtti a schjetti e maritàti.
Passàu ’a gioventùti e restài sulu
ca tutt’i guàla mei si maritàru
mo’ chi m’avìa decis’u mi marìtu;
pòvaru cora meu non trova locu:
cu’ mi dicia c’on’è a tàgghju ’e marìtu
cu’ dicia ca ’u cora ha già mpegnàtu,
una c’on sugnu nu bonu partìtu,
n’attra c’on balu nu sordu perciàtu.
Tutt’i santi mi mis’a pregàra
ma nuh?u santu mi vozza sentìra,
mi vìttaru, ’a tempu, gah?ijàra
mo’ pe dispèttu ’on d’a vonn’a sentìra.
Sta pòvara vita mia c’ha da fara
mo’ chi passàu ’u jornu e vinna sira?!
A na ripàta s’ava ’e conzàra
penzàndu u bon tempu e mu sospìra.